وقتی آتاری آمد آنقدر اتفاق مهمی بود که به هر بهانه الکی راه می افتادیم و می رفتیم خانه کسی که خیلی خوشبخت بود و آتاری داشت. تا قبل از آن تفریح فقط هفت سنگ بود و گل کوچیک و اگر خیلی شانس داشتیم دوچرخه سواری. اما آتاری یک اتفاق خاص بود. چیزی که درباره اش نشنیده بودیم و همه چیز آن تازه بود؛ از دستگاهی که به تلویزیون وصلش می کردیم و تصاویر بازی را نشان می داد تا نوارهای بازی و دسته های آن. الان که فکر می کنم می بینم چقدر همه چیز در مقایسه با بازی های هیولایی امروز ساده بود اما همان تصویر ساده و بازی هایی که شاید حالا کودکانه به نظرمان برسد عجیب و هیجان انگیز بود.