مهدی کوشکی در «تئاتر بد» بر تنش حل ناشدنی «پیرامون و مرکز» اشاره دارد. اینجا پیرامون را می توان همان مردمان حاشیه نشینی دانست که ناگهان در مقابل مرکزنشینان ظاهر شده و میل آن دارند که به سال ها فراموش شدگی خود، با اعمال خشونت پایان دهند و طلب حق کنند. آنان آموخته اند که می توان به قانون و خشونتی که در قبال قانون شکنان اعمال می کند، مبادرت ورزند تا حق خود را بستانند. بنابراین به کسوت مردان قانون درآمده و قانون را با تفسیری شخصی و پرابهام، در قبال به دام افتادگان، اعمال می کنند. تئاتر بد در یک پاسگاه بیرون از شهر که قلابی است اتفاق می افتد؛ مکانی برای هر نوع تخطی و خشونت برای رسیدن به میل های سرکوب