در حالی که شاهد برگزاری راهپیمایی پرشور 13 آبان امسال در سراسر کشور بودیم، واقعیت آن است که این مراسم نسبت به سال های گذشته تفاوت ویژه ای داشت. البته ما هر سال براساس رفتار امریکایی ها در قبال ملت ایران طی 3 دوره تاریخی نسبت به برگزاری راهپیمایی و گرامیداشت این روز اقدام می کنیم اما آنچه در راهپیمایی امسال شاهد بودیم، از جهاتی متفاوت از سال های پیش بود. آنچنان که می دانیم، نخستین علت گرامیداشت روز 13 آبان، به وقایع تاریخی سال 1343 بازمی گردد. زمانی که درپی اعتراض حضرت امام خمینی به تصویب لایحه کاپیتولاسیون، شاه وقت دستور به پیگرد امام خمینی(ره) داد و درنتیجه مردم در 13 آبان ماه همان سال اقدام به برگزاری تجمعی اعتراضی کردند؛ اتفاقی که در سال های بعد نیز در همین روز تکرار شد. رویداد مهم دیگر شهادت تعدادی از دانش آموزان، جوانان و دیگر افراد جامعه در 13 آبان ماه سال 57 در اعتراض به اقدامات ناصحیح شاه بود و مناسبت سوم، نیز به بحث دانشجویان پیرو خط امام مربوط بود که در سال 58 براساس خاطره تاریخی که از کودتای 32 از امریکایی ها داشتند و باتوجه به آنکه شاه از کشور فرار کرده بود، جوانان انقلابی که نسبت به انجام کودتایی دیگر ازسوی امریکایی ها نگران بودند، ضمن گروگان گرفتن دیپلمات های امریکایی، خواستار بازگشت شاه به کشور شدند. امریکایی ها چنین نکردند اما دانشجویان در ادامه متوجه شدند که این افراد دیپلمات نبوده؛ بلکه چنانچه حضرت امام نیز به صراحت تاکید فرمودند، جاسوس بودند. این روند در روابط دو کشور تا همین سال های اخیر نیز ادامه داشت تا اینکه در بحث هسته ای مجموعه نظام به این نتیجه رسید که با امریکایی ها و البته دیگر قدرت های جهانی وارد مذاکره شود. درنهایت این مهم، محقق شد و اتفاقفا تفاهم و توافق خوبی نیز تحت عنوان برجام حاصل آمد اما امریکایی ها با خروج ناگهانی، غیرقانونی و یکجانبه از این توافق، به نوعی بار دیگر بر سیاست های یک جانبه گرایی مدنظرشان تاکید کرده و به زعم خود سعی در استیلای دوچندان آنچه «هژمونی امریکا بر جهان» می خوانند، کردند. همزمان با این تصمیم، دولت امریکا که به نظر می رسد به عمد روز 13 آبان ماه را به عنوان تاریخ بازگشت تحریم ها انتخاب کرده است، با این اقدام، ناخواسته بار دیگر حقانیت مردم ایران، مظلومیت نظام جمهوری اسلامی و سلطه گری سردمداران ایالات متحده را پیش چشم جامعه جهانی قرار دادند. مردم غیور ایران نیز با عزمی راسخ تر از هر سال، در راهپیمایی 13 آبان ماه شرکت کرده و صدای خود را به مستاجران وزارت خارجه امریکا و کاخ سفید رساندند و با این تجمعات نشان دادند که ایران هیچ گاه آغازگر خشونت و جنگ نبوده و حتی بحث قطع ارتباط سیاسی میان دو کشور ایران و امریکا نیز توسط کارتر، رییس جمهور اسبق ایالات متحده انجام گرفته است. در همین بحبوحه بود که حضرت امام نیز تاکید کرد اگر کارتر یک کار درست کرده باشد، همین قطع ارتباط بوده است. همزمان امریکایی ها سعی کردند با ایجاد جنگ روانی بر ذهن مردم ایران نیز اثر بگذارند تا ما نتوانیم فرصت ها و نقاط قوت مان را بشناسیم و بالعکس، نقاط قوت مان را ضعف ها و ایرادهای کارمان بدانیم. آنها با تخصیص بودجه های هنگفت و تشکیل شبکه های تلویزیونی ماهواره ای در این راستا گام برداشتند اما درنهایت به نظر می رسد، دیر یا زود منطق جامعه و ملت ایران، فرهنگ کهن و تمدن ایرانی و دانش و…

هنر ایرانی بر سلطه گری و هژمونی پوشالی امریکایی ها غلبه خواهد کرد و از این فتنه تحریم نیز عبور خواهیم کرد.

واقعیت آن است که در این مقطع نیز همچون همیشه آن شرط اصلی انسجام درونی و وحدت، تنها شرط راهگشا خواهد بود و به این اعتبار، باید بتوانیم با اعلام یک آتش بس داخلی، امکان خروج از فتنه تحریم را فراهم آوریم. شخصا آینده را روشن می بینم و نگرانی خاصی احساس نمی کنم؛ چراکه هرچه دشمنان با قدرت بیشتر وارد عرصه شدند، انسجام و اتحاد درونی ما نیز افزایش یافته و درنهایت اثرات مثبت بیشتری برای مان به همراه داشته است.