با توجه به شرایط اقلیمی در بیشتر مناطق ایران و نیاز به انجام عملیات آبیاری برای تولید اقتصادی محصولات کشاورزی، احداث و بهره برداری از تاسیسات آبیاری قدمتی دیرینه دارد. نزدیک به یک قرن اخیر، قوانین مختلفی در رابطه با توسعه منابع آب و خاک در کشور تصویب و اجرا شده است. همچنین، نهادهای متعدد دولتی و خصوصی برای پیشبرد این هدف ایجاد شده اند. منابع مالی حاصل از فروش نفت نیز دولت را برای احداث طرح های آبیاری بزرگ و توسعه کشاورزی یاری کرده اند. به نظر می رسد سه عامل قوانین متمرکز، نهاد توسعه و منابع مالی نفتی، دولت ها در ایران را بی نیاز از توجه جدی به مشارکت فعال