بهرام کلهرنیا، هنرمند گرافیستی است که فعالیت های آکادمیک متعددی در کارنامه کاری خود دارد. او به مناسبت روز دانشجو گفت: روند تدریجی تغییرات که در دانشکده های هنر رو به کاستی بوده است را به شکل جدی احساس کردم. این حرفی است که هر ترم درسی از زبان معلمان شنیده می شود که حیف دانشجویان گذشته. نظام آموزشی در انتخاب دانشجویان مطلقا رفتار حرفه ای ندارد و در یک رویکرد پرخطا هرکس که از راه رسید را به عنوان یک داوطلب آموزشی روانه دانشگاه کرد. او ادامه می دهد: پیش فرض من این است هر کس وارد دانشگاه می شود فردی با لیاقت های انسانی مناسب است اما تناسب آنها با رشته خاص مورد بی مهری قرار گرفته است. دانشجویانی را وارد رشته هنر می کنند که ممکن است شیمیدان یا پزشک خوبی شوند. متاسفانه رشته هنر را همه دست کم می گیرند؛ در حالی که آموزش هنر، سخت ترین آموزش هاست. من شاید در بین دانشجویان یک مقطع، یک نفر را می شناسم که قابلیت تبدیل شدن به یک طراح متوسط را دارد و این خیلی دردناک است. این طراح گرافیک اظهار می کند: دانشجویان وقتی وارد دانشگاه می شوند یک مسوولیت مدنی رخ داده، آنها باید براساس یک برنامه وارد دانشگاه شوند؛ باید زیرساخت های مناسب در دانشگاه وجود داشته باشد اما هیچ کدام از اینها سرجای خودشان نیست. او با بیان اینکه فیلتر کنکور برداشته شده، در ادامه می گوید: دانشجو وقتی وارد دانشگاه می شود عواملی برای رشد او وجود ندارد. استاد چون سواد ندارد به دانشجو امتیاز می دهد؛ دانشجو هم درباره جایگاهش نمی داند و در این زمینه به استادش اعتماد می کند. پس از فارغ التحصیلی دانشجویان شاید جامعه انتظار یک آدم حرفه ای را بکشد. چند درصد افراد متناسب با توان شان در یک جایگاه شغلی حضور دارند؟ من با صدای بلند می گویم صفر درصد آنها. کلهرنیا با گله ادامه می دهد: امروز مهرسازها، سازندگان کارت عروسی و… طراح گرافیک شده اند. از این نادرست تر چه می خواهیم؟ چیزی که این میان ارزش ندارد، طراحی گرافیک است.