انسان ها موجودات غریبی هستند. پر احساس و عاقل زاده می شوند و می زایند. عاشق می شوند و عشق می آفرینند. برای بهره مندی از موهبت های جهان تلاش می کنند. برای زنده ماندن برای عشق ورزیدن. آنکه خود آورده اند را عزیز می دارند و آنچه محصول خودشان است حفظ می کنند. برای بقا برای ماندن.اجماع می کنند و اجتماعشان در جهت احساسات و منطقشان است که پایدارتر بمانند و ماندگار… در این میان می سازند هرآنچه لازمه ماندگاریست. نهادهایی که بنیان جامعه و تمدن است و ساخت هایی که شالوده زندگیست. خانواده ها بزرگ و بزرگ تر می شوند با حس خوشایند خویشاوندی و شهر ها بزرگ و بزرگ تر با میل شدید به ساختن اجتماع بزرگ تر و ماندگاری در زمان و مکان. به نیروی عقل پیش می روند بسوی جهانی بهتر و مطلوب تر. سختی هایشان را پشت سر می گذارند با حس سرخوشی از پیروزی و در جست و جوی گوهر لذت عقل گرو گذاشته و دانشمندانه کشف می کنند…

انسان ها موجودات غریبی هستند. پر احساس و قادر. می زایند و می کشند. عشق می ورزند و متنفر می شوند. برای تسلط بر جهان تلاش می کنند. برای زنده ماندن برای بودن. برآنکه خود به دنیا داده اند نفرت می ورزند و بر آنچه خود ساخته است می کوبند تا باقی بمانند. اجماع می کنند و اجتماعشان نفرت انگیز است. برای ماندن برای پایداری. گروهی در مقابل گروهی قرار می گیرند (از همان اجتماعی که خود ساخته اند) برای نبودن دسته دیگر. در این میان ویران می کنند هرآنچه ساخته اند و پرورانده اند از احساس و عقل. می جنگند برای زنده ماندن و نفرت می ورزند برای بودن.عده ای پر شور می اندیشند که بهتر از دیگرانند و تمام عقل و احساسشان را برای نابودی دیگران بسیج می کنند. می سازند هر آنچه برای اجتماع و روحشان مناسب است و ویران می کنند آنچه مخالف است با موجودیتشان. از عقل و توان خود برای قدرت ویرانگری استفاده می کنند و لذتشان در ذلالت دیگرانی است که در این اجتماع جایی ندارد. مرگ پرشورترین واژه ای ست که پرورانده می شود برای زندگی دیگران…

انسان ها موجودات غریبی هستند.

گروهی به دنبال گروهی می آفرینند برای زندگی و عده ای به دنبال عده ای می کشند برای زندگی. با لذت و سرخوشی…

بر ویرانی های خود بنا می کنند اجتماع دیگری و پیش می روند بسوی عشق و نفرت در تکرار مکرر زمان.

پی نوشت: خمرهای سرخ پس از سرنگونی «لون نول» رئیس جمهوری کامبوج و تصرف کامل شهر «پنوم پن» (پایتخت کامبوج) با تجهیزات به جا مانده از جمهوریخواهان در خیابان های شهر مانور می دهند. خمرهای سرخ با ایدئولوژی مائوئیستی توانستند حدود چهار سال در کامبوج حکمرانی و نسل کشی کنند. در این مدت 1.7 میلیون کامبوجی بر اثر بیماری، شکنجه و اعدام جان باختند.