آیا سیاست تعامل ایران با جهان به بن بست ترامپ رسیده است؟ این همان فرضیه ای است که منتقدان سیاست تعامل با جهان در داخل با همه توان می خواهند به ملت ایران تحمیل کنند؟ هر چند در نگاه اول نیز این فرضیه به ظاهر چندان غلط به نظر نمی رسد، یعنی ایران پس از سال ها مذاکره و رسیدن به توافق، از برخی مواهب اقتصادی که از جمله تعهدات اروپایی ها و امریکایی ها بوده، محروم شده است. با این فرض آیا منتخبان سیاست تعامل با جهان که به پشتوانه رای اکثریت مردم در یک انتخابات با مشارکت بالا پشت میز مذاکره قرار گرفتند، اشتباه محاسبه بزرگی نکردند؟ آیا آنان به دلیل عدم پیش بینی ظهور ناسیونالیسم افراطی که در دالان های آینده