سانسور را باید همزاد مطبوعات دانست و در گذشته ها از زمانی که روزنامه ها در کشور منتشر شدند سانسور هم همپای آنها شکل گرفت؛ چرا که حکومت های استبدادی، آزادی اندیشه و بیداری ملت ها را خطرناک تر از فقر مردم در جامعه می دانند و تدوین قوانین و مقررات سخت کیفری را همچون آویختن شمشیر تیز و بران دموکلس بالای سر نویسندگان و هنرمندان بویژه روزنامه نگاران برای مهار افکار و اندیشه ضروری می دانند.

پس از قاجاریه با آغاز دوران مشروطه و انتشار مطبوعات دولت ضمن تدوین مقرراتی برای نظارت شدید بر روزنامه ها هیات سانسور مرکب از نویسندگان و سیاستمداران سرشناس مطالب روزنامه ها را قبل از چاپ به دقت می خواندند