چیزی که من در مورد نادر ابراهیمی می پسندیدم، درک درست او از موقعیت نویسندگی بود. اینکه نویسنده در هر دوره و هر نظامی وظیفه ای جز نوشتن و عرضه کردن نوشته اش ندارد. برای همین است که او پیش از انقلاب در تلویزیون دوتا سریال می سازد و در مطبوعات فعالیت چشمگیر دارد. همین طور پس از انقلاب شاهد فعالیت وسیع او در زمینه های مختلف هستیم که چاپ کتاب های متعدد و حتی ساخت یک فیلم سینمایی نشانگر این است که او هنرمندی نیست که خود را به دلایل موهوم کنار بکشد و عرصه را خالی کند و جا را برای بی هنران باز بگذارد. یک بار که منزل مرحوم اکبر رادی بودیم، مرحوم نادر ابراهیمی می گفت: اگر من در تلویزیون پیش از انقلاب