این روزها صحبت درباره آغاز طرح گردشگری در جزیره آشوراده فراوان است. مجریان طرح آنچنان از طرح غیرشفاف، غیرعلمی و پرحاشیه خود با رعایت ملاحظات زیست محیطی! صحبت می کنند که انگار نه انگار حیات وحش این سرزمین از هر جهت مورد آماج تعرضات انسانی است و فقط آشوراده به دلیل خالی از سکنه بودن، تبدیل به محل امنی شده برای حیات وحش منطقه.

در علم اکولوژی، اصطلاحی تحت عنوان اثرات حاشیه ای وجود دارد و مفهوم آن این است که وقتی در یک منطقه حفاظت شده، تاسیساتی ساخته می شود، میزان تخریبی که ایجاد می کند فقط محدود به ابعاد (طول و عرض جاده یا آن ساختمان ها) نیست، بلکه آن جاده باعث قطعه قطعه شدن زیستگاه شده و تمامی اجزای زیست بوم و گونه ها را تا عمق قابل توجهی تهدید می کند. به عنوان مثال براساس طرح ارزیابی اثرات محیط زیستی آشوراده، سر و صدای انسانی حاصل از ساخت و ساز تاسیسات می تواند بر زندگی پرندگان منطقه تاثیر بگذارد و موجب مهاجرت دائم پرندگان از منطقه شود. از دیگر آثار سوء سر و صدای زیاد، ایجاد اختلال در وضعیت عمومی بدن آنها مانند افزایش ضربان قلب خواهد بود که از عواقب آن افزایش متابولیسم بدن و برهم خوردن تعادل هورمونی است. همچنین سر و صدای زیاد، سیستم های عصبی این جانداران را بیش از حد تحریک کرده و باعث استرس مزمن می شود. بعضی از پرندگان به دلیل حساسیت به صدا و در اثر سر و صدای زیاد قادر به هماهنگ کردن خود به زندگی و تولید مثل نیستند و این مساله بسیار مهم و نگران کننده است.