وقتی تبعیض و فساد و تباهی هم آغوش شوند، شتاب در کاهش اقتدار و تضعیف قدرت، محصول آن است. گسترش تبعیض و امتیاز شخصی و گروهی و ویژه خواری های سیاسی و اقتصادی، مادر فساد و زاینده تباهی هاست. به همین دلیل تاریخی- اجتماعی که پیشوایان ما مسلمانان گفته اند که قدرت و حاکمیت با کفر قابل دوام و بقاست ولی با ظلم گسترده اجتماعی، هرگز. در جامعه ای که تبعیض و امتیاز گروهی و فردی سیاسی و اقتصادی و اجتماعی غوغا می کند و هیچ ضعیف و ستم کشیده ای نتواند حق خود را از حاکمان و قدرتمداران صاحب سیطره بازستاند، پیامبر گرامی در توصیف مقام و سرنوشت آن جامعه فرموده است: «خداوند هرگز جامعه ای که در آن نتوان حق ضعیف را از قوی بدون لکنت زبان و سختی گرفت، تقدیس نمی کند.»