ترامپ همه اعضای ارشد تیمش را به اتاق کنفرانس آورده بود. «مایک پنس» معاون رئیس جمهوری منتخب، «رینس پاریباس» رئیس آتی ستاد کارکنان کاخ سفید، «مایک فلین» مشاور امنیت ملی و «شان اسپایسر» سخنگوی مطبوعاتی، دور میز کنفرانس بیضی شکل حضور داشتند. ترامپ یک طرف میز نشسته بود و پنس رو به روی او در طرف دیگر میز. آنها ساکت و جدی بودند. وقتی دست دادیم، معاون رئیس جمهوری منتخب برای چند ثانیه بیشتر دستم را فشرد و اسم من را با لحنی کشیده تر گفت: جییییم. احساس کردم این رفتار او ترکیبی بود از برخورد با یک دوست قدیمی که طرف مقابل را تسلی می دهد. فکر نمی کنم که قبلا هیچ وقت همدیگر را دیده بودیم. هرچند که یادم هست یک بار اوایل سال 2003 تلفنی صحبت کردیم. در آن زمان من دادستان ایالات متحده در منهتن بودم و ما درباره پسری تحقیق می کردیم که غلط های املایی متداول را در وب سایت های مشهورکودکان ثبت کرده بود تا اگر کودکی دیسنی لند دات کام (سایت دیسنی لند/Disneyland.com) یا «باب د بیلدر» (Bobthebuilder.com) را اشتباه تایپ کرد، به یک وب سایت پورنو هدایت شود. واکنش من این بود که این اقدام باید جرم تلقی شود. وقتی فهمیدم که همین چند وقت پیش بر اساس قوانین فدرال این اقدام، جرم شناخته شده است، اطلاعات تماس عضو کنگره و مسئول قانون صحت اسامی دامنه های اینترنتی را خواستم تا از او قدردانی کنم. معلوم شد که او مایک پنس نماینده کنگره از ایالت ایندیانا است. پنس تلفنی به من گفت بعد از اینکه یکی از فرزندان خودش گرفتار چنین فریبی شده بود، تصمیم گرفته تصویب قانون مذکور را دنبال کند. کلپر مدیر اطلاعات ملی، از همه ما به رئیس جمهوری منتخب نزدیک تر نشسته بود و جان برنان رئیس سیا، «مایک راجرز» رئیس آژانس امنیت ملی و من سمت راست او نشسته بودیم. کنار دیوار و پشت سر من، «مایک پمپئو» رئیس آینده سیا، «تام بوسرت» که برای پست مشاور امنیت داخلی نامزد شده بود و «کی تی مک فارلند» معاون مشاور امنیت ملی نشسته بودند. فردی هم که از سوی رئیس جمهوری منتخب تعیین شده بود تا درباره جلسات مداوم توجیهی سیا، به رئیس جمهوری منتخب گزارش دهد، در اتاق حضور داشت تا یادداشت برداری کند.