این روزهای فروردینی 98، همه، هر جا که می رسیم، می گوییم سالی که گذشت، سال سختی بود و همان بهتر که به هر مشقت و دردسر گذشت. راست هم می گوییم اما این گفته نیز خالی از صدق نیست که اگرچه این سال سخت 97، با همه بدی ها و البته خوشی های گه گدارش، حالا گذشته و سرآمده اما پایان 97، لزوما به معنای اتمام تمامی مسائل و به اصطلاح پرونده های ناتمام 97 نیست. به بیان دیگر، اگرچه حالا چندروزی است که دیگر برگی بر تقویم 97 باقی نیست و آخرین برگ آن هم، همان 18 روز پیش، از تن این تقویم کهنه جدا شده اما دفتر کارهای به سرانجام نرسیده و پرونده های ناتمام متعدد آن، همچنان با برگ های تانخورده و دیکته های نانوشته مفتوح است.