عادت دارم در زندگی زنان و مردمانی که می بینم به دنبال رویا بگردم، چراکه باور دارم رویاداشتن آدمی را به جلو هل می دهد و مسیرش را هموار می کند، اما خوانندگان روایت هایم همیشه با من هم نظر نیستند. گه گاه برایم نوشته اند که اراده به تنهایی کارساز نیست و در صورتی که شرایط و محیط همراه نباشند، رویا فرد را به مقصد نمی رساند. من اما همچنان دست از جست وجوی رویاها برنمی دارم، بارها شاهد بوده ام که چطور رویا، نشدنی را به شدنی تبدیل کرده است. ازاین رو خیلی تعجب کردم وقتی نفیسه در جوابم گفت: «آرزوی خاصی نداشتم، می دانستم آخر خط کجاست». نفیسه 25 سال دارد، در خانواده ای کشاورز در روستاهای اطراف گرگان به دنیا