یکی از مهم ترین بخش های زندگی نوزادان، زمان هایی است که آنها با والدین خود سپری می کنند. این زمان ها غنی از تجربیات ارتباطی کلامی و غیرکلامی است که از طرف والدین برای نوزاد فراهم می شود. اما در سال های اخیر، تغییراتی در سبک زندگی افراد به وجود آمده که بخش های متعدد زندگی را تحت تاثیر قرار داده است.

یکی از مهم ترین این بخش ها، همان زمان هایی است که باید به طور موثر برای نوزادان صرف شود. مشغله های شغلی، خانوادگی و اقتصادی باعث شده بعضی از والدین نتوانند به طور موثر برای نوزادان خود وقت بگذارند و نقش خود را به طور کامل برای رشد و تکامل فرزندانشان در ابعاد متعدد ایفا کنند. در چنین شرایطی، اسباب بازی های الکترونیک و ابزارهای رایانه ای جای والدین را در ارتباط با نوزادان می گیرد و با نور، صدا یا حرکات جذاب آنها را سرگرم می کنند.

اما نتیجه این امر، امروزه باعث نگرانی بسیاری از محققانی شده که در حوزه های مربوط به تکامل عصبی کودکان مطالعه می کنند. در مطالعه ای که به تازگی در آمریکا انجام شده مشاهده شده است که استفاده از اسباب بازی های الکترونیک یا ابزارهای رایانه ای (مانند لپ تاپ و تلفن های همراه مخصوص کودک) برای نوزادان بین ده تا 16 ماهه باعث کاهش کیفیت و کمیت مهارت های زبانی آنها در حین بازی می شود.

این درحالی است که استفاده از اسباب بازی های معمولی مانند پازل، لگوهای پلاستیکی یا کتاب های کودکانه می تواند باعث افزایش ارتباطات کلامی والدین و نوزادان در حین بازی شده و بر رشد و تکامل مهارت های زبانی نوزادان (تولید آوا به تقلید از صحبت های والدین) اثرات مهمی بگذارد. نتایج این مطالعه و مطالعات مشابه، حاکی از اهمیت نوع بازی ها و انتخاب اسباب بازی هایی است که والدین برای نوزادان خود انتخاب می کنند و می خرند.