تغییرات اقلیمی یکی از مهم ترین تهدیدات علیه امنیت انسانی عصر حاضر و به تبع آن صلح و امنیت بین المللی محسوب می شود. بیابان زایی، ذوب شدن یخچال های قطبی، غرق شدن برخی از قلمروهای خشکی، وارونگی هوا و بسیاری دیگر از آثار و تبعات ناخواسته و ناگوار تغییرات اقلیمی به نحوی جدی زندگی بشر امروزی را متاثر کرده و بیم آن می رود که بشر رفته رفته به دست خویش موجبات نابودی اش را فراهم سازد. دغدغه جدی لزوم توجه به تغییرات اقلیمی و آثار نامطلوب آن، بویژه با افزایش میزان غلظت گازهای گلخانه ای بواسطه رونق روزافزون چرخ صنعت، از اوایل دهه هفتاد میلادی واکنش هایی جدی را به همراه داشته و از اوایل دهه نود میلادی به ادبیات حقوق بین الملل افزوده شده و با تصویب کنوانسیون تغییرات اقلیمی در سال 1992 لزوم هنجارسازی در زمینه تغییرات اقلیمی گامی جدی در این زمینه برداشته شد.