«گرترود» درایر در به یادماندنی ترین شکل خود -تا به امروز- تجسمی از یک متن تلقی شده. ایماژی از کلام و تصوری از آنچه در گذشته میان کاراکترها/چهره هایی گفته و دریافت شده است. چهره هایی که حرف می زنند و سکوت می کنند، آشکار می کنند و پنهان می سازند؛ چهره ها... و بازتاب مبهم شان؛ ابهامی که سببی شده تا پرگفت وگوترین ساخته درایر شود رمزآلودترین ساخته اش: دائم با به عقب رفتن پیش می رود و دائم با پیش رفتن به عقب بازمی گردد. پیرنگش را که می نگری و زیر و رو می کنی، می بینی از سویی معترض ایستاده و سینه سپر کرده: وجود یافته تا موجودیت چیزها را سلب کند؛ بگوید، تا نابود کند/شود؛ در هرم بیشتر و بیشتر بیان کردن