همه ما، آرزوی شهر و کشوری منظم و مرتب و زیبا داریم، ولی عده کثیری از همین آرزومندان قدم از قدم برای رسیدن به این هدف بر نمی دارند!

به نظر عجیب می آید، ولی سال هاست که نشسته ایم و سخت ترین انتقادها را از یکدیگر می کنیم:

از رانندگی، از «فرهنگ آپارتمان نشینی»، از «سلوک و رفتار متمدنانه» همدیگر، اما کاری نمی کنیم. منتظریم تا دستی از غیب برون آید کاری بکند!

حتما شما هم تجربه کرده اید، راننده تاکسی یا مسافربر شخصی که به رانندگان دیگر به خاطر تخلف رانندگی تندی می کند و خودش همان را بدتر و بیشتر مرتکب می شود؛ «بگویش که عیب کسان را مجوی/جز آن گه که برتابی از عیب روی» (فردوسی).