«اوس کریم! بگو با تو و محبت هات چه کنم؟ کدوم شکری هست که بتونه ذره ای ناچیز از محبت هات رو جبران کنه؟ می گم الحمدلله اما احساس می کنم کمه. یادم بده شاکرت باشم، یادم بده شکر کنم. با تمام وجود اتفاقی رو که داره می افته حس می کنم. ممنونتم. ممنون»؛ اینها را مهدی شادمانی برای ما (ایسنا) نوشته است؛ او روزنامه نگار است و از قدیمی های دنیای خبر اما حدود دو سال پیش یک غده سرطانی دردناک در پایش ریشه دواند و او را خانه نشین کرد. حالا 40 روز است که روی تخت بیمارستان دراز کشیده: «با اینکه درمان بیماری های سخت این روزها راه های مختلفی دارد  و به آدم ها آموزش می دهند که سرطان مثل سرماخوردگی روند مشخصی