جریان منتهی به شکل گیری عید قربان هرچه باشد و خاستگاه آن هر تحلیلی داشته باشد، نتیجه آن به سنتی ختم شده است که یکی از پیامدهایش کاستن از رنج برخی انسان ها از یک سو و تقویت روابط انسانی و اجتماعی از سوی دیگر است. این سنت بر رویاگونه ای استوار است که قرآن می گوید بر پیامبر خدا حضرت 

ابراهیم (ع) حادث شد و او از آن تلقی به یک حکم الهی کرد و آن گاه با فرزندش در میان گذاشت و به گفت وگو پرداخت؛ چراکه رای وی را می خواست «فانظر ماذا تری» تا فرجام آن را رهاوردی دوسویه بنامد.از تحلیل این واقعه و پاره ای ابهام ها و چالش های عصری می گذرم و فقط به این واقعه از منظر کارکردگرایی انسانی اشاره می