من داستان های موراکامی را دوست ندارم. یعنی راستش را بخواهید، از بین سه ترجمه «کافکا در ساحل یا کرانه»، با ترجمه مهدی غبرایی توانستم کمی ارتباط برقرار کنم و بالاخره خواندن یک رمان از این ژاپنی پرطرفدار را به پایان برسانم. با این حال، باور کنید هنوز هم دلیل این همه علاقه و توجه بازار نشر خودمان به موراکامی را نمی فهمم. یعنی به فرض که کسانی هم توانستند با یک اثر از یک نویسنده ارتباط برقرار بکنند و آن اثر پرفروش شد. خب دیگر چه ضرورتی دارد که یکباره تمام مترجم ها و ناشرهای مان هجوم ببرند به سمت آن یک نویسنده و باقی آثار او را چندباره ترجمه بکنند؟ مسلما ادبیات ژاپن منحصر به همین یک چهره نیست. در ادبیات