بهره مالکانه در مناطق مختلف ایران به نسبت عرضه و تقاضا از جانب مالک و مستاجر متفاوت بود. گاو معمولا توسط نیروی کار تهیه می شد و کار رعیت کشاورز در اصطلاح به «گاوبندی» معروف بود.
لمبتون، آن کاترین (1362) مالک و زارع در ایران، ترجمه منوچهر امیری، تهران: علمی و فرهنگی.