می توان در ابتدا نکته ای را یادآور شد که کیفیت نقد منقد، با فریفتگی اش نسبت به اثر رابطه ای است معکوس: هرچه حس درونی منقد رو بزند به شیفتگی، نوشته تحسین نامه است و - احتمالا- انتقادات - خرده گیری هایش- لطفی است برای خالی نماندن عریضه. همه ما از این دست نوشته ها داریم؛ نوشته هایی که کارگشا نیست و راه به جایی نمی برد؛ به اثر ورود پیدا نمی کند و تنها حول اثر می گردد. اغلب این نوشته ها - نویسنده ها- مرعوب نکته ای، مولفه ای، چیزی هستند که در اثر بدیع می نماید. اگر به جست وجو در تاریخ نقد بپردازیم، با آثاری مواجه خواهیم شد که امروز شاید خالی از هرگونه کیفیت بیانی جلوه می کنند، اما در دوران خود - به