اینکه چرا در این سال ها خروجی دانشکده های سینمایی درخور توجه نبوده است، از خلا و حفره ای بزرگ در نظام آموزش عالی و اتصال آن با بخش های تولیدی خبر می دهد. این معضل به ویژه در رشته های سینما و تئاتر، شکافی بزرگ را نشان می دهد که به سرخوردگی نسلی از نخبگان این رشته انجامیده است که چاره را جز مهاجرت یا گوشه نشینی و انزوا یا درگیرشدن با کارهای موقت غیرمرتبط با رشته خود نمی بینند؛ آن هم در شرایطی که برای قبولی در کنکور این رشته ها به ویژه در دانشکده های دولتی، دانشجو باید جزء افراد برگزیده کشوری باشد. این سخت گیری با ورود به دانشکده و طی کردن واحدهای درسی در حالی که اغلب پایه این رشته و فنون آن از