شهر دارد خنک می شود، روزهای آخر شهریور مثل خیالی سایه می اندازد روی کوچه ها و خیابان های آشنا و غریبه و راه ها خلوت می شود، انگار بیشتر آدم ها در سفرند، پیش خاله و عمه در شهرستانی دور یا در حال قدم زدن در همین خیابان ها با حواسی پرت از این شهرو آدم هایش. راستش باد شهریور انگار توی مغز می وزد، یادمان می آورد که تابستان تمام شده و دارد وقت مدرسه رفتن می شود و همین هم هست که حتی ما که چندین ساله است نه معلمیم و نه شاگرد، دل شوره می گیریم و راه می افتیم توی کوچه ها که کمی وقت بخریم و کمی فقط کمی بیشتر در تعطیلات بمانیم. توی هوای تازه خنک شده تند تند قدم می زنیم، به همدیگر لبخند می زنیم یا دعوای