وقتی در اواخر دهه 40 سینمای آزاد شکل گرفت و افرادی همچون بهنام جعفری، بصیر و نصیب نصیبی، کیانوش عیاری، غلامرضا غلامرضایی، مجید قاری زاده و... شروع به ساخت فیلم های کوتاه 8 و 16 میلی متری کردند، سن و سالی نداشتم تا این جریان خودجوش و تاثیرگذار سینمایی را دنبال کنم. اما وقتی در اواخر دهه 50 سه دفتر منتشر شده توسط دست اندرکاران این سینما، که طی سال های 1350تا 1351 منتشر شده بود را خواندم، سینمای آزاد و آدم هایش برایم مهم شد. مهم ترین دلیلش هم همتی بود که چند جوان برای رسیدن به آرزوی فیلمسازی به کار بسته بودند و با سرمایه اندک و علاقه زیاد توانستند نه تنها به آرزوی خود جامه عمل بپوشند بلکه باعث