ویلم فلور/ ایران شناس هلندی درمقدمه یکی از کتاب هایش می نویسد: «تهران شهر زیبایی نبوده و نیست. با این حال، درگذشته و خوشبختانه امروز، گوشه هایی از زیبایی در میان اوضاع ملال آور و رخوت عمومی این شهر قاجاری وجود داشته و دارد.» فلور دو نکته را به عنوان گوشه های زیبای تهران معرفی می کند، یکی درختان و باغ های آن و دیگری دروازه های آن. امروزه تقریبا ازهیچ کدام این دو نکته چیزی باقی نمانده است. باغ ها و درختان به اندازه بسیاری تخریب و نابود شده اند و دروازه ها نیزجزسردرباغ ملی اثری ازآنها نیست. همه درهمان دوران توسعه جنون آمیز شهردرروزگار پهلوی نابود شده اند و در مسیر تقابل سنت و مدرنیته، این نابودی شدت گرفته و کامل شده است.