مناطق آزاد یا مناطق پردازش صادرات در معنای اعم آن به عنوان روشی برای بهبود فضای کسب و کار از طریق آزادسازی تجارت و سرمایه گذاری، ایجاد زیرساخت ها، ساده سازی فرآیندهای اداری، قوانین سهل و ساده، توسعه صادرات و جذب سرمایه گذاری خارجی مورد توجه قرار گرفت. این مناطق می توانند به عنوان راه حل موقتی برای کشورهایی که محیط های تجاری بسته ای دارند، مورد توجه قرار گیرند. بنابراین در این چارچوب برخی کشورها از مناطق پردازش صادرات به عنوان پله ای برای آزادسازی تجاری استفاده کردند. شرکت ها و بنگاه های صادراتی در این مکان ها که به لحاظ زیرساخت های حمل و نقل، لجستیک، فناوری اطلاعات و... در بستر مناسبی قرار داشتند روش تعامل با نظام تجاری جهانی را به صورت پایلوت تمرین کردند و برخی از آنها نیز موفق شدند.