با رفقا برای شروع کاری مشترک به سازمانی رفته ایم که مدیر پا به سن گذاشته اش تجربه طولانی در مدیریت دارد. با آنکه حرف های نسبتا خوبی می زند از اینکه مثل خیلی از مدیران آدم های روبه رویش را افرادی ساده و پپه فرض می کند و دیدار کاری را به کلاس نصیحت و انتقال تجربه تبدیل می کند، حس خوبی ندارم. از آن بیشتر وقتی دلگیرتر می شوم که شفافیت لحظه به لحظه توی حرف هایش کمرنگ تر می شود. البته توی دلم کمی به او حق می دهم. آن قدر توی گوشش خوانده اند که گمان می کند شفافیت حکم چاقوی زیر گلویی دارد که اگر بپذیریش و به او بله بگویی توی گلوت فرو می رود . حرف هاش که به ته می رسد دغدغه همیشگی ام در برخورد با مدیران