مراسم نکوداشت هفتاد سال فعالیت فرهنگی و هنری منوچهر انور با حضور این کارگردان، گوینده، نویسنده و ویراستار پیشکسوت یکشنبه 21 مهر در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد. به گزارش روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، اکبر عالمی در سخنانی در این مراسم گفت: بسیاری افراد حنجره خدادادی حیرت آوری دارند، اما رنگ و زنگ و طعم صدای منوچهر انور آن حیرت آوری دارد که فرصت بی اعتنایی را از شنونده می گیرد. گاهی اوقات یک دیدار، یک حرف، یک کتاب یا یک سخن می تواند زندگی ما را دگرگون کند و من هر زمان پای صحبت های انور نشسته ام زندگی ام تغییر کرده است.» در بخش دیگری از این برنامه محمدرضا اصلانی، فیلمساز پیشکسوت، گفت: «حضور افرادی مانند منوچهر انور، به مثابه یک متن است. انسان یک امر تاریخی ست و جامعه بدون تاریخ، جامعه مردگان است. در بخش دیگری از مراسم خسرو سینایی به بیان خاطره ای از سهراب شهید ثالث در ارتباط با منوچهر انور پرداخت و اشاره کرد که شهید ثالث می گفت تا وقتی منوچهر انور هست، من می خواهم به کجا برسم؟»

در بخش پایانی این مراسم منوچهر انور در پاسخ به سوال یکی از حضار در مورد فیلم مستند تحسین شده «باد صبا» اثر آلبر لاموریس گفت: «الان که آن فیلم را نگاه می کنم، عیب ها و ضعف هایی در گفتار خودم می بینم که باید درست شود. لاموریس با اصرار از من خواست که گفتار متن فرانسوی را نیز بخوانم که نپذیرفتم چون توانایی انجام آن را نداشتم.» انور در ادامه سخنان خود هم گفت: «او از من پرسید تلقی ات از فیلم «باد صبا» چیست؟ به لاموریس گفتم بسیار فیلم زیبایی ست اما دل و روده ندارد؛ در واقع باید می گفتم دل و روده اش کافی نیست. به نظر من «باد صبا» باید به درون خانه های قدیمی چندصد ساله می رفت که آن زمان هنوز وجود داشتند. در این خانه ها چیزهای اعلایی پیدا می شد و رازهای درون این خانه ها فراوان بود. او با پیشنهاد من موافقت کرد و قرار شد به ابرقو برویم و کار را شروع کنیم. دو روز بعد خبر درگذشت لاموریس را شنیدم. باید بگویم شنیدن خبر مرگ آلبر لاموریس بیش از مرگ مادرم من را شوکه کرد.»