چون یزید در هلاک آمد، پسرش معاویه بر تخت نشست که در زمان یزید اعیان جمله با او بیعت کرده بودند، مگر عبدا... بن زبیر. آن گاه بر منبر رفت و چندی خاموش ماند. پس، حمد خدای گفت و ذکر رسول، به نیکوترین شیوه. آن گاه گفت: ای مردم، مرا شوقی به حکومت بر شما نیست و دانم که از سخط شما نیز در امان نیستم. ما به شما گرفتار آمدیم و شما به ما. جدم معاویه در این کار با کسی به منازعت برخاست که از او برتر بود، علی بن ابی طالب که سلام و درود بر او. بسی زشتی بر دست جدم رفت که می دانید و هرچه کرد، شمایان نیز با او بودید. تا آن که گور در آغوشش گرفت و اینک گروگان است آنچه را کرده است. خدای از او بگذرد. پس کار به پدرم