یمن درگیر قحطی و جنگ است. تنش ها در تنگه هرمز افزایش یافته. عراق مشکلات داخلی دارد. ترکیه به کردها در شمال سوریه حمله کرده. لبنان درگیر گرفتاری های داخلی است. فلسطین حال و روز خوشی ندارد، سوریه هم همین طور. و درمیانه ای که بوی بهبودی اوضاع جهان و بالاخص غرب آسیا (خاورمیانه) نمی آید؛ ده ها میلیون نفر از کشورهای مختلف در یک راهپیمایی بزرگ بسوی شهر کربلا رفته اند و اکثریت آنها را شهروندان دو کشوری تشکیل می دهند که بیش از هشت سال رودرروی هم جنگیده اند! دیروز، بار دیگر همپای معاون اول رئیس جمهوری و میلیون ها نفر دیگر در سرزمینی به سوی کربلا قدم برداشتم که روزگاری برای ما مترادف واژه دشمن بود. در کجای دنیا دو ملتی را می شناسید که سال ها با هم جنگیده باشند و حالا چنین عاشقانه در کنار یکدیگر و در یک مسیر مشترک گام بر می دارند؟ برای همین است که به اعتقاد من، اربعین بزرگ ترین اجتماع صلح آمیز جهان را در یک منطقه پرآشوب رقم می زند. این راهپیمایی، همراهی در مسیر صلح است و اگر دنیا پیام واقعی آن را بدرستی بشنود، الگویی خواهد بود برای رسیدن به جهانی به دور از خشونت و جنگ. حرکت در مسیر صلح، هدف بزرگی است که جمعیت های هلال احمر و صلیب سرخ در دنیا بر پایه آن شکل گرفته اند. دوری از تبعیض، تعصبات نژادی و خشونت و رسیدن به برابری و یکرنگی آرمان بزرگی است که همه برای رسیدن به آن تلاش می کنند. نخستین پایه آن هم این است که خودت را مساوی دیگری بپنداری و نسبت به محنت دیگران بی تفاوت نباشی. در اربعین، ماجرا فراتر از این حرف هاست. همه خود را فراموش می کنند و به دیگری می پردازند. اربعین، نماد مهربانی اجباری است. در این سفر سخت و پرمشقت، تنها چیزی که انگیزه آدم هاست و حال شان را خوب می کند، همین مهربانی و محبت است که از یک چشمه همیشه جاری نشات می گیرد. باید تلاش کنیم تا اربعین، نماد صلح باشد نه تضاد و تفرقه. اربعین باید گوهر وجودی انسان را به نمایش بگذارد. بیایید از اربعین الگویی بسازیم برای صلح، برای انسانیت؛ آنگاه دیگر اشکالی ندارد اگر رسانه های جهان لال شده باشند، آنگاه نه این مسیر قابل بازگشت است و نه عظمت اربعین قابل چشم پوشی. بزرگترین اجتماع صلح آمیز جهان، دیروز کامل شد و همیشه ادامه دارد...