کمتر نویسنده ای را می توان یافت که همانند جی. دی. سلینجر در گستره ای جهانی روی چند نسل تاثیر مستقیم گذاشته باشد. سلینجر انگار صدای چند نسل عاصی در تمامی دنیاست؛ چند نسل با چند شیوه تفکر متفاوت. نسل هایی دل زده و ناامید از وضعیت عمومی حاکم بر دنیا و مناسبات سیاسی و اجتماعی بیمارگونه ای که با وعده ها و آرزوهای ایدئولوژیک بشر هیچ سازگار نیست. سلینجر در داستان هایش کاراکترهایی به شدت مدرن و به شدت تروماتیک را به تصویر می کشد. آنها که چون هولدن به امید تحصیل و ارتقای جایگاه اجتماعی خود به نهادهای فرهنگی رجوع کرده و سرخورده شده اند و با خانواده خود نیز احساس بیگانگی می کنند؛ آنها که چون خانواده سیمور