یکی از عناصر و مولفه های اصلی درام، شخصیت پردازی است. شخصیت و شخصیت پردازی دارای ویژگی هایی هستند که لزوما اگر در درام به آنها توجه نشود، داستان هم متوازن و برازنده نخواهد بود و مسائل دیگر با شخصیت ها هم بی رنگ یا کمرنگ خواهند شد.

در همین امتداد، وقتی قرار است شخصیتی در یک قصه شکل بگیرد، لازم است ابعاد وجودی شخصیت پرداخت درستی شود. آن بخش بیرونی و فیزیک، مناسبات، اخلاق و رفتارها و مشاغل شخصی و اجتماعی، جزو همین ملاک هایی است که شخصیت پردازی را شامل می شود.

ما در آثار سینمایی و تلویزیونی، کمتر موردی را داشتیم که شخصیت ها همگام و همسو و متناسب با ویژگی های شخصیتی و شغلی، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته باشد و در طول داستان  معرفی شود.

فیلم شاخصی که این روزها در سینما اکران شده و می تواند به نوعی تحلیلگر این موضوع باشد، مسخره باز است. باتوجه به این که برخی شخصیت های اصلی داستان از منظر شغلی، به آرایشگری اشتغال دارند و باتوجه به ویژگی های این شغل و جایگاه شخصیت ها در داستان، می تواند و می توانست علاوه بر پیشبرد و حرکت داستان، هم قصه ای خاص برای سرزمینی خاص بوده و هم جهانشمول باشد، اما به دلیل ضعف های فیلمنامه این مهم به درستی پردازش نشده است اما این موضوع که در اکثریت آثار سینمایی و تلویزیونی ما قابل بحث و نقد است، وجود دارد. یعنی ما به دلیل آگاهی ضعیف اجتماعی از آدم ها و مشاغل، به سمت همه نوع شغلی نمی رویم و آدم هایی با مشاغل متعدد و متنوع را پوشش دراماتیک و هنری نمی دهیم یا این که به دلیل برخی حساسیت ها، تعصب ها و ممنوعیت ها، از پرداختن به مشاغل مختلف دوری می کنیم. در صورتی که یک پرداخت درست باعث  باورپذیرشدن شخصیت ها و تاثیرگذاری داستان می شود.