چند روز پیش خبری منتشر شد که از یک دستاورد تازه در اروپا خبر می داد. اصل ماجرا هم این بود که یک شرکت انگلیسی به فناوری تازه ای دست یافته که با استفاده از آن می تواند هر ماه یک آلبوم موسیقی تولید کند؛ بدون اینکه نیازی به ترانه سرا، آهنگساز، خواننده، تنظیم کننده و... باشد. از تلاش هایی که طی دو سه دهه اخیر برای خلق و تکمیل چنین فناوری ای شده بود، بی خبر نبودم؛ برای همین زیاد متعجب نشدم. چیزی که ذهنم را مشغول کرد، این بود که خب، چرا جماعت اجانب فکر می کنند کار مهمی کرده اند؟! ما در این سوی دنیا بی سروصدا چندسالی است که بخش قابل توجهی از موسیقی روزمان را با شیوه ای مشابه تولید می کنیم و چه بسا رکوردمان هم زمان کوتاه تری باشد. اینجا هم بسیاری از قطعات موسیقی روز را که می شنویم، می بینیم هر چه در آنها هست، یا خروجی نرم افزارهاست یا حاصل یک تولید عمومی مخاطب محور!