یکی از مسائل مهمی که امروزه جوامع شهری با آن دست به گریبان هستند، ناکارآمدی نظام های مدیریتی در کاهش معضلات و مشکلات شهر هاست؛ زیرا این الگوها با توسعه روابط سطر به ذیل، مانع ورود داده های سیاست گذاری از ذی نفعان و ذی ضرران سیاست های شهری، به مدیران شهری می شود که نتیجه این امر، ایجاد موانع مهم در رفع معضلات شهری است. پایداری این وضعیت در کوتاه مدت به نارضایتی های عمومی دامن زده و در بلندمدت با سلب اعتماد عمومی، به کاهش چشمگیر مشارکت اجتماعی منجر می شود.  شدت این مسئله نسبت به توسعه اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشور ها متغیر است. در کشور هایی که توسعه اجتماعی مقدم بر توسعه سیاسی و اقتصادی است،