هم شکار و هم گردآوری به شکل گروهی از سوی خانواده ها یا گروهی از خانواده ها انجام می گیرد. شکار به طور خاص موجب شراکت می شود، زیرا هیچ فناوری ای برای ذخیره گوشت و حیوانات شکار شده ای که باید فورا مصرف شود وجود ندارد. در جوامع گردآوری- شکار، مردان شکار می کنند و زنان گرد می آورند و تقسیم کار طبیعی در مسائل مربوط به زادو ولد و تولیدمثل وجود دارد. اما درون دسته، تفاوت نسبتا اندکی میان خانواده ها وجود دارد، رهبری دائمی به چشم نمی خورد و هیچ سلسله مراتبی هم دیده نمی شود. رهبری بر پایه خصوصیاتی مانند توانمندی، هوش و اعتماد به افراد واگذار می شود اما این توانایی ها ممکن است از فردی به فرد دیگر منتقل شود. جوامع گله ای حول خانواده های هسته ای شکل می گیرند.