واژه ها سخن می گویند: در کهن ترین زبان های ایرانیان، فارسی باستان و اوستائی، واژه «داد» برابر با «عدل» از ریشه «دا» به دو گونه، به معنی «نهادن»، «قراردادن»، «وضع کردن»، و «آفریدن» و «دادن» است. واژه «داد» در زبان فارسی میانه (پهلوی) «دات» بوده است. «دات» در زبان «فارسی» به گونه «یاد» در واژه «بنیاد» برجای مانده است، که «اساس» و «اصل» و «منشا» است. همچنین به گونه «لاد» به معنی «دیوار» در برخی آثار فارسی، از جمله در میان بیت های برجای مانده از شاعر کهن، فرالاوی دیده می شود: لاد را بر بنای محکم نه // که نگهبان لاد بنلاد است. خود واژه «بنیاد» که در این بیت به گونه «بنلاد» آمده است، در زبان پهلوی