قوم شعیب به جای اینکه به دعوت منطقی و الهی حضرت شعیب(ع) گوش فرا دهند، و برای تامین سعادت دنیا و آخرت خود، از او اطاعت کنند، لجاجت کردند و با کمال گستاخی و بی پروایی در برابر او ایستادند، تا آنجا که او را جاهل و سفیه و کم عقل خواندند و با صراحت به او گفتند: «انک لانت السفیه الجاهل» تو قطعا کم عقل و نادان هستی (1)

آنان گفتند: ای شعیب! بسیاری از آنچه را که می گویی ما نمی فهمیم، و ما تو را در میان خود ضعیف می یابیم(یعنی تو یک انسان ضعیف الجثه و ناتوان هستی) به چه دلیل ما که مرفه و سرمایه دار هستیم از تو پیروی کنیم.

مطابق بعضی روایات، شاه آنها به کارگزاران خود دستور داد، کالاها را احتکار کنند و قیمت ها را بالا ببرند، و وزن وسایل سنجش را کم نمایند(تا کم فروشی کنند) به این ترتیب سرکشی خود را نسبت به فرمان خدا آشکار نمایند. شعیب(ع) او و مردم را از این تباهی ها نهی کرد. شاه حضرت شعیب(ع) را از شهر اخراج کرد. آنگاه عذاب الهی به آن شاه و پیروانش وارد گردید. (2)