حق وتو کلمه ای است که از زبان لاتین آمده و به معنای «من منع می کنم» است و اولین بار در مجلس های دوره امپراطوری روم باستان به کار رفت. اگر در یک نظام رای گیری نظر مخالف یک یا چند رای دهنده، فارغ از نتیجه شمارش آراء، بتواند نتیجه را ملغی کند می گویند «رای وتو شده است». این حالت به ویژه وقتی پیش می آید که بر پایه آیین نامه رای گیری نیاز به «توافق به اتفاق آرا»باشد. در این حالت هر یک از رای دهندگان حق وتو دارند، چون اگر رای مخالف دهند اتفاق آراء حاصل نمی شود و پیشنهاد به تصویب نمی رسد. به عبارت ساده تر حق وتو یعنی رای غیر مثبت هر یک از اعضای دائم  شورای امنیت سازمان ملل متحد به قطعنامه های دارای آرا مثبت شورای امنیت در مسائل ماهوی است.