بخشی از ادبیات جغرافیاست. جایی که در آن روایت رخ می دهد. شاید این جغرافیا در رمان و داستان بیشتر به چشم بیاید و خودش را نشان دهد. یعنی حتما باید رمان در یک مکان روایت شود. داستان باید لوکیشن داشته باشد. حتی بی زمان و مکان ترین رمان و داستان ها هم دارند از یک اقلیم پیروی می کنند. بنابراین رد جغرافیا را می شود در این آثار به خوبی دید. اما وقتی پا به شعر می گذاریم این اقلیم گاهی فراموش می شود. یعنی شاعرهای بسیاری را می بینیم که شعرهای شان ردی از هیچ جا درشان نیست. اصلا نمی دانید شاعر کجایی است. شاید به خودتان بگویید چرا باید بعد از خواندن شعر بدانیم شاعرش اهل کجاست؟ این جاست که پای امضای شاعر به