نمی دانم پاییز دلش نمی خواهد از چهارباغ اصفهان دل بکند. یا چهارباغ رسم مهمان نوازی را مثل همه اصفهانی ها طوری به جا می آورد که مهمان حس کند صاحب خانه است. پاییز مسافر است. چند ماهی توی کوچه ها دوره گردی می کند و بعد بساطش را از خیابان جمع می کند و می رود. اما این روزهای پایانی آذرماه، طوری هنوز به مخده های دست بافت چهارباغ اصفهان تکیه داده که یقین کرده صاحب خانه است و رفتن را فراموش کرده است. در چهارباغ که قدم بزنی می فهمی هیچ چیزی از این جا نمی رود. خاطرات عشق جوانی پیرمرد عصا به دستی که هر صبح این گوشه می نشیند، هنوز از این خیابان رخت برنبسته است.