هفته گذشته بودجه سال آینده کشور به مجلس تقدیم شد. طبعا کلیات و جزییات بودجه مورد بررسی کارشناسان قرار گرفته و می گیرد، اما جدا از دغدغه های عمومی در خصوص بودجه سال 99، شهروندان معلول دغدغه های ویژه خود را نیز دارند، پرسش هایی مانند میزان بودجه تخصیصی به قانون حمایت از حقوق معلولان، بودجه تخصیصی به آموزش و پرورش استثنایی و سایر سرفصل های بودجه ای که به نوعی با نیازهای افراد معلول مرتبط می شود، از جمله دغدغه های شهروندان معلول است. بر اساس اطلاعات اعلام شده بودجه پیش بینی شده برای قانون یک هزارو 300 میلیارد تومان است که حدود 18 درصد نسبت به بودجه یک هزارو صد میلیارد تومانی سال 98 رشد دارد و بودجه بهزیستی نیز با حدود 7درصد رشد به سه هزارو 100 میلیارد تومان برآورد شده است، اما سخن بر سر این ارقام نیست، به عبارتی تناسب این بودجه ها با نیاز گروه های هدف همچنان به نفع کسری بودجه سنگینی می کند. اما ای کاش مشکل این بود، مساله اصلی عدم تخصیص عملی همین ارقام است. به عنوان مثال در سال جاری حدود 50 درصد از بودجه اعلامی به قانون حمایت از حقوق معلولان اختصاص داده شد و اگر قرار باشد روال به همین شکل پیش رود، سال آینده نیز وضعیت تخصیصی بودجه بهتر نخواهد بود که البته امیدوارم این پیش بینی کاملا غلط از آب درآید و بودجه پیش بینی شده در عمل تخصیص یابد. اما مشکل دیگر عدم پیش بینی بودجه های عملیاتی احکام قانون در حوزه هر وزارتخانه و دستگاه اجرایی است که عملا گویا در پیش بینی بودجه قانون حمایت از حقوق معلولان دیده نمی شود، به عبارتی بودجه قانون متمرکز نیست و هر دستگاه باید برای احکام تکلیفی خود در قانون حمایت بودجه خود را در قالب بودجه سالانه اش پیش بینی کند که متاسفانه چنین نشده است و شواهدی نیز دال بر تغییر این روند برای بودجه سال 99 دیده نمی شود.