شهدا، برگزیدگانی هستند که بهشت برین ماوای آن هاست. شهدا انسان هایی آسمانی هستند که بنا به تهذیب نفس و جهاد اکبر و سپس جهاد اصغر به مقام قرب الهی نائل آمدند و عطر بهشت رستگاری، شوق بال گشودن را به دل هایشان مزین کرد.

شهدا آیات و گواهانی از مهر و تحقق وعده های صادق الهی اند و به تعبیر علی زمانمان، «ستارگانی هستند که با آنان می توان راه را پیدا کرد»!

اما آیا تنها شهدا هستند که رخصت و مقام قرب الهی یافته اند؟ آیا تنها آن گروهی از انسان های راستین و مومن اند که با ریختن خونشان در راه نورانی خداوند، ارج و کسوت نامی شهادت می یابند؟ تو هم می دانی که نه، چنین نیست...! چه بسیار بوده اند و هستند انسان های نابی که در پی ایمان و اخلاص و پاکبازی خود، در کسوت شهید زنده نمایان شده و می شوند.