نقش و اثرگذاری تلویزیون در جامعه بسیار مفید است و به ویژه در ارتقای فرهنگی اجتماع و خانواده می تواند خیلی خیلی فایده داشته باشد.

هر آن کس که می خواهد با تلویزیون کار کند، فارغ از تجربیاتی که در حیطه های دیگر رسانه ای داشته قطعا باید به این اثرگذاری فرهنگی واقف باشد.

فرقی نمی کند که با مدیران طرف باشیم یا با تهیه کنندگان و بازیگران؛ مهم آن است که تمام فعالان تلویزیون بدانند که این رسانه، معیار رسانه های ماست و باید آن قدر قوی و باجذبه باشد که سایر رسانه ها هم از آن تاثیر بگیرند.

در تلویزیون باید فضا فراهم شود برای مدیرانی که روراست هستند و با تحقیق و پژوهش قوی به دنبال کشف حفره های سازمان و تلاش برای رفع این حفره ها هستند.

مدیرانی که نبض زمانه را درک کرده اند و با رعایت همه جوانب، برنامه های خود را برای زیرمجموعه ها می چینند قطعا موفق تر از مدیران بی توجه به پژوهش هستند.

برنامه سازان و سریال سازان تلویزیونی هم باید حتما با پژوهش و تحقیق کافی دست به تولید بزنند تا خطاهای احتمالی تولید به حداقل برسد و محصولاتی تولید شود که مخاطب را از همان اوان پخش جذب کند نه این که ابتدا یک فصل تولید شود و تازه بخواهند با رفع مشکلات، مسیر را اصلاح کنند.

زمانی است که مدیریت صدا و سیما و برنامه سازهایی که در این رسانه کار می کنند با علم و آگاهی، برنامه هایشان را هدفمند می سازند و در این شرایط مطمئنا کیفیت تولید بالاتر می رود.

خودم به عنوان یک عضو کوچک از سریال های تلویزیونی، قبل از درگیری در تولید، کلی تحقیق می کنم تا مطلع شوم که شخصیت پیشنهادی تا چه حد ملموس و اثرگذار نگاشته شده و حتی با حرکت در میان مردم کوچه و بازار می کوشم مابه ازای واقعی شخصیت را پیدا کنم بلکه بهترین نتیجه حاصل شود.