ایساک بابل سال 1894 در خانواده ای فقیر از یهودیان ساکن اودسا متولد شد. بیست سالگی را که رد کرد، در رویای نویسنده شدن و به امید بودن با ماکسیم گورکی به سن پترزبورگ رفت. گورکی به او گفت: «اول تجربه بیندوز، بعد بنویس!» و بابل چنین کرد. روزهای انقلاب که فرارسید به این جریان پیوست و در آن ماجرای بزرگ و خونین نقش آفرینی کرد. شور و اشتیاق و البته خامی و جوانی چشمانش را بسته و ذهنش را تنگ کرده بود. شاید هم امید بی آلایش به آینده ای بهتر باعث شده بود خیلی چیزها را نبیند و نشنود. حتی تا تقدیس خشونت هایی که خواه ناخواه در هر انقلابی وجود دارد پیش رفت. «ای جنگجویان سرخ، آنان را درهم بکوبید، تارومارشان کنید، اگر این آخرین کاری باشد که انجام می دهید!... گلوی شان را بدرید، بر تابوت های متعفن شان محکم تر پا بکوبید!»