انتصاب محمد توفیق علاوی به عنوان نخست وزیر جدید عراق، درست در زمانی صورت می گیرد که مخالفت ملت عراق با حضور اشغالگران آمریکایی در خاک کشورشان به نقطه اوج خود رسیده است. تظاهرات میلیونی  چهارم بهمن ماه امسال، جای کمترین مصالحه را با نیروهای آمریکایی باقیمانده در عراق باقی نگذاشته است. خروج کامل نظامیان آمریکایی ، ابطال مطلق و کامل همه توافقنامه های امنیتی میان واشنگتن و بغداد و تعطیلی همه پایگاه های نظامی آمریکا در عراق، اصلی ترین مطالبات ملت عراق از دولتمردان کشورشان محسوب می شود. بدون شک ، مهم ترین وظیفه محمد توفیق علاوی پس از چینش کابینه و آغاز به کار دولت جدید، پیگیری این مطالبه عمومی و خدشه ناپذیر است. بدون شک دولت عراق در صورتی می تواند در کسوت دولتی مردمی و موفق در راس معادلات سیاسی و اجرای بغداد حضور داشته باشد که با اخراج نیروهای آمریکایی از این کشور، به اصلی ترین مطالبه ملت عراق پاسخ دهد. حضور میلیونی ملت عراق در تظاهرات ضد اشغالگری اخیر ، موضوعی نیست که بتوان به صورت عامدانه یا غیر عامدانه، در محاسبات رفتار سیاستمداران عراقی نادیده انگاشت .خیزش حماسه ملت عراق در مخالفت با حضور اشغالگران در این کشور،  منبعث از «گفتمان مقاومت» و در عین حال مولد «خیزش ضد آمریکایی» در منطقه غرب آسیاست.  بدون شک تظاهرات روز چهارم بهمن امسال  در عراق، حکم یک «نقطه گذار» را در معادلات داخلی و منطقه ای این کشور و منطقه را خواهد داشت.مختصات این نقطه گذار باید دقیقا از سوی محمد توفیق علاوی و دیگر مقامات دولت وی محاسبه شود.