سال 1959 در چنین روزی، فیدل کاسترو رسما رهبر کوبا شد و نخستین سهم خود را از غنایم سرنگونی رژیم گذشته برداشت. خودش را مارکسیست خواند و برای رویارویی با امریکا به اتحاد با شوروی پناه برد. شوروی هم از این هم پیمان جدید استقبال کرد و به قول اریک هابسبام «آن را زیر پر و بال خود گرفت.» کاسترو تا همین چند سال پیش تا پاییز 2016 مقام خود را حفظ کرد و تا روزی که زنده بود در قدرت باقی ماند. خیلی ها در گوشه و کنار جهان حداقل در آغاز کار با او و انقلابی که در کوبا رهبری کرد، همدلی نشان می دادند اما کمتر کسی عیب و ایرادها و نقایص حکومت او و همفکرانش را انکار می کرد. حکومت کاسترو وارث بحران ها و مشکلات عمیق