امید، همکلاسی پویان عادت زشتی دارد که دوستانش را با اسم های نامناسب صدا می زند و برای هر کدامشان شعرهایی مسخره می سازد که زنگ های تفریح همه بچه های کلاس با هم بخوانند و بخندند. پویان از اینکه امید برایش شعر ساخته و او را «موشان» صدا می زند و مسخره می کند خیلی ناراحت است اما کاری از دستش برنمی آید جز اینکه هر وقت عصبانی می شود پایش را بکوبد زمین و داد بکشد یا بزند زیر گریه. امید باز هم برای او می خواند:«موشان موشان موشان کله اش خورده به کوشان»

بچه های دیگر هم یا عصبانی می شوند یا به تلافی کار امید بقیه را مسخره می کنند به جز سهیل که وقتی امید برایش شعر می سازد و بچه ها مسخره اش می کنند، فکر تازه ای به سرش می زند، از همان فکرهای بکری که بقیه بچه ها افسوس می خورند چرا تا الان به فکر خودشان نرسیده.

این خلاصه ای است از کتاب «ماسک کاغذی» که جلد چهارم از مجموع داستان های پویان است که به موضوع مقابله با مسخره شدن می پردازد. مجموعه داستان های پویان برای گروه سنی ب تالیف شده و به قصه های پویان، پسری هشت ساله می پردازد.

نویسنده کتاب «بدری مشهدی» است و «محبوبه یزدانی» تصویرگری اش را انجام داده و انتشارات فنی ایران هم آن را به چاپ رسانده است.