چهره آرتو بشدت مضطرب و دردناک بود. چشمان از حدقه برآمده، عضلات منقبض و انگشتانی که به سختی باز و بسته می شد. رنج و ترس در چهره و تمامی بدن او نمایان بود؛ چونان آتشی که در امعا و احشا ریخته شده باشد... این جملات توصیف حالات «آنتونن آرتو» کارگردان بزرگ تئاتر فرانسه در اجرایی به نام «طاعون» در سال 1933 در پاریس است. آرتو در برابر چشمان بی شمار حاضران، جنجالی راه انداخت. او که برای یک سخنرانی به سوربن دعوت شده بود، به جای ایراد نطقی شسته رفته و تمیز، بدون اعلام قبلی روی صندلی نشست و با حرکاتی اغراق آمیز از جمله لرزش شدید بدن، تهوع، تشنج، درست به مانند یک بیمار مبتلا به صرع باعث حیرت و تنفر حاضران